Season Change เพลง
เพลง season change
8 ล้านบาท Seasons Change เป็นเรื่องราวของ ป้อม (บอล วิทวัส) เด็กหนุ่มม.
- วิธีปิดไฟแป้นพิมพ์ [HP, Dell, Lenovo, Sony] -Info Ace Tech
- ป้าย ประมูล ตรัง ภาษาอังกฤษ
- "Season Change" ฤดูที่แตกต่าง กับ หนทางสร้างกำลังใจ ... (The Life ชีวิตง่าย ๆ สบายดี) - GotoKnow
Seasons Change เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย (2549) | ไทยบันเทิง | Fandom
Seasons Change เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ( 2549) ไฟล์:Trailer Seasons Change 430px ประเภท: Comedy / Romance / Music / Teen / School ผู้กำกับ: นิธิวัฒน์ ธราธร บทภาพยนตร์: นิธิวัฒน์ ธราธร, อมราพร แผ่นดินทอง บริษัทผู้สร้าง: จีทีเอช, บีบีทีวี โปรดัคชันส์ วันที่เข้าฉาย: 31 สิงหาคม 2549 Seasons Change เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เป็นภาพยนตร์ไทยที่ออกฉายในปี พ. ศ. 2549 กำกับโดย นิธิวัฒน์ ธราธร เรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเด็กวัยรุ่น 3 คน ในช่วงระยะเวลาหนึ่งปี ที่ วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล โดยเปรียบเทียบกับฤดูกาลที่เปลี่ยนไป เรื่องย่อ ปลายฤดูหนาว หลังเรียนจบ ม. 3 ป้อม (วิทวัส สิงห์ลำพอง) ตัดสินใจสอบเข้าเรียนต่อที่วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล โรงเรียนที่สอนดนตรีเป็นวิชาชีพตั้งแต่ชั้น ม.
"ฤดูที่แตกต่าง" ให้อะไรกับชีวิตบ้าง? การเปลี่ยนแปลงของฤดู เวลาที่ผ่านไป อดีตที่เคยทำ จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง มันให้อะไรกับเรา? "ประสบการณ์" หรือ "ความทรงจำ" ทั้งสองอย่างดูคล้าย ๆ กัน แต่ไม่เหมือนกันซะทีเดียว ประสบการณ์ คือ สิ่งที่ทำให้คุณได้เรียนรู้ เข้าใจ จดจำ และควรทำ หรือ ไม่ควรทำอีกทั้ง ส่วน ความทรงจำ เป็นเรื่องของความรู้สึกล้วน ๆ เป็นแง่ของอารมณ์ ความซาบซึ้ง ความเศร้า ดีใจ เสียใจ ผิดหวัง ที่น่าสังเกต คือ "คนเราดำเนินชีวิตด้วยอารมณ์" อย่าให้คุณค่าของความทรงจำต่ำเกินไป คุณจำวันที่คุณเกเรได้ไหม? จำวันหนีเที่ยวได้บ้างหรือไม่? คุณรู้สึกอย่างไรตอนหนีเที่ยว แล้วรู้สึกอย่างไรตอนถูกจับได้? คุณจำวันรักแรกพบในช่วงเปิดเทอมได้ไหม? แล้ววันเลิกกันจำได้ไหมล่ะ? คุณจำวันประกาศผลสอบเข้าเรียนได้ไหม? ดีใจหรือเสียใจมากแค่ไหน? คุณจำคำพูดของคุณในอดีตที่เคยบอกกล่าวกับคนรอบข้าง คนรัก หรือ ครอบครัว เมื่อคุณทำผิดพลาด การให้อภัยที่ได้รับ หรือแม้กระทั่งคำสัญญาที่เคยให้ไว้ได้ไหม? แล้วคุณปฏิบัติตามหรือไม่? "ความทรงจำ" มันมีค่า ไม่ว่ามันจะเป็นความทรงจำที่ดีหรือไม่ก็ตาม มันเป็นบทเรียนของอารมณ์ บทเรียนที่เคยผ่านมาแล้ว และอาจจะเกิดขึ้นอีกหรือไม่ก็ได้ ขึ้นอยู่กับตัวคุณที่จะเลือก และที่เหนือสิ่งอื่นใด มันคือ "กำลังใจที่คุณสร้างให้กับอารมณ์ของคุณ" กำลังใจที่ไม่เคยหมด เพราะมันมีอยู่มากมายในอดีต และมันก็เกิดขึ้นใหม่ทุกวัน ฤดูกาลที่แตกต่างไม่ว่าจะนานแค่ไหน มันก็ยังเหมือนเดิม แต่ชีวิตของคนไม่เคยมีภาพเก่า ๆ ฉายซ้ำ ชีวิตในวันนี้ คือ ความทรงจำของวันพรุ่งนี้ คุณต้องการให้ความทรงจำเป็นแบบไหน ก็ทำเลย!
English
ทุกคนรู้ว่า สักวันตนเองต้องตาย และไม่มีใครรู้ว่า จะตายเมื่อไร แต่ประเด็นคือ "คนส่วนใหญ่ไม่เคยคิดว่า ตนเองจะตาย" เมื่อไม่คิดว่าตนเองจะตาย การดำเนินชีวิตก็ไม่ต่างอะไรกับการเล่นกีฬาที่ไม่มีเวลาจบ ไม่มีครึ่งแรก ไม่มีครึ่งหลัง ไม่มีต่อเวลา เล่นไปเรื่อย ๆ เหนื่อยก็พัก แล้วกลับมาเล่นอีก ยิงประตูได้ก็ไม่ดีใจ เสียประตูก็ไม่เสียใจ เล่นไปเรื่อย ๆ ไร้อารมณ์ ไร้จุดสิ้นสุด ไม่ต่างกับการดำเนินชีวิตที่ล่องลอยไปกลางทะเลยที่หาฝั่งไม่ได้ มันจะลอยไปยังไงก็ช่าง อีกนานจนกว่าจะตาย! แต่จะสนุกกว่าไหมที่จะเล่นกีฬา "ที่มีเวลาจบ" ความตื่นเต้นจะมีตลอด ความกระตือรือร้นจะเกิดขึ้น และที่สำคัญ จุดพลิกที่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์เป็นชนะ หรือแพ้ได้ มักอยู่ในช่วงต่อเวลา! ทำไม คุณไม่ลองเดินบนเส้นทางที่กำหนดจุดสุดท้ายของชีวิต ตื่นตัวเสมอว่า วันพรุ่งนี้อาจเป็นวันสุดท้าย และ "ทุกคนมักจะทำทุกอย่างได้ดีในวันสุดท้ายเสียด้วย" ถ้าคิดได้แบบนี้ วันที่ดีที่สุดของคุณ ก็คือ ทุก ๆ วันที่คุณมีชีวิต ฤดูที่เปลี่ยนไปอาจทำให้วัยเราเพิ่มขึ้น แต่มันจะไม่เคยเอาความหวังของเราจากไปได้ ความหวังที่ว่า "วันนี้จะต้องดีกว่าเมื่อวาน" ขอย้ำนะครับว่า "วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวาน" ไม่ใช่ "พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้" คุณก็รู้ว่าวันพรุ่งนี้ไม่เคยมาถึง ถ้าคุณคำนึงถึงวันพรุ่งนี้ คุณจะมีแต่ความหวัง แต่ไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะทำพรุ่งนี้ก็ได้ ถ้ามองว่า วันนี้ต้องดีกว่าวันวาน คุณจะ Act Now!
[ ประโยคเด็ดจากหนัง] ป้อม: – "แน่ใจแล้วนะว่าอยากเป็นนักดนตรี" … "แน่ใจครับ" – "ประเสริฐ …. ประเสริฐ วิวัฒนานนท์พงษ์!! " – "แอสโฮลี่" … "แอสโฮลเว้ย!! " – "อาอัดอีอั๊บ.. อุนอาวอึ๊เอ่าอั๊บ" [ดัดเสียงพูด] – "ลืมเอาร่มมาอีกแล้วเหรอ" – "สวัสดีปีใหม่ครับพ่อ" – "บูดาเป๊สสสสสสสสสสสสสสส!! " อ้อม: – "ประเสริฐ …. ประเสริฐ วิวัฒนานนท์พงษ์!! " … "ถามหา พ่อ …งง … เราเหรอ" – "อ้อม.. อ้อมสุนิสาเหรอ" …" พิยดา " – #$ … "ซีชาร์ปค่ะ".. #!!.. "จี ค่ะ" – "ก็อย่าคิดว่ามานั่งรอสิ.. แค่ได้นั่งฟังเฉยๆ ก็รู้สึกดีแล้ว" – "มีมีมีโด … เรเรเรที" – "เอานี่ไปใช้ไป" (แล้วก็ยื่นปากกาให้) – "อยากไป(ฮังการี) จริงๆเหรอ … " – "นึกว่ารักดนตรี.. ที่แท้ ก็ตามผู้หญิงมา" ดาว: – "ไม่ชอบกินผักทำไมไม่บอก …" – "เธอมาจากโรงเรียนอะไรเหรอ? " – "โรงเรียนเดียวกับเราเลย แต่ทำไมเราไม่เคยเห็นเธอเลยล่ะ? " – "สงสัยมีคนคิดถึงมั้ง " – "ป้อม … ตื่นมาซ้อมได้แล้ว" – "แค่นี้ก็ได้ A แล้ว" … "แต่เราอยากได้ A คนที่ 1 น่ะ" ฉัตร: – "วงอะไรวะ โง่.. จน.. บ้า" – "อยู่ประเทศเยอรมันโว้ย มรึงนี่ไม่รู้อะไรเลย" – "โจ๊กว่าร้อน เจอเธอ ร้อนยิ่งกว่า … โป๊ก!! " (โดนหนังสือ Lonely Planet ฉบับประเทศเยอรมันเขวี้ยงหัว) – โป๊ก!!